Odnos pseudonormalnog, infantilnog ili uobičajenog ega prema moćnosti

Kod pseudnormalnog ili infantilnog ega „moć“, odnosno „moćnost“, baš kao i pojmovi „ego“ i „egoičnost“ ima podrazumevajuće negativnu konotaciju.
Pseudonormalni ili infantili (uobičajeni) ego je u osuđivačko-kritičarskom ili kritizerskom sporu sa moćnošću (drugog ili drugih), jer ovu doživljava kao po sebe nepogodnu ili ugrožavajuću-ga, dok svoju sopstvenu, odnosno svoje sopstveno htenje moćnosti uglavnom apsolutno nepriznaje /nije gramatička greška/, čak ni pred sobom, a kamoli pred drugima.

Kako bi, dakle, jedan takav licemerni, samozavedeni pseudoneljubitelj moći mogao uopšte ili bar trunom sagledati, a kamoli uvideti da jedan takav licemerno nevoljen, a ustvari najdraži mu cilj – moć(nost), odnosno postizanje moćnosti – vlada njegovim vrednosnim sistemom i inspiriše njegove akcije i reakcije?

Iz knjige OD VIŠKA GLAVA BOLI, str. 85

Dragan Atanacković Teodor, osnivač antropopsihologije

Saopštite svoje probleme, zatražite savete ili postavite pitanja na:

kontakt@akcijent.com
d.a.teodor@gmail.com
instagram
viber
messenger Dragan Atanacković Teodor
whatsapp
ili na kontakt formu koja se nalazi u donjem desnom uglu sajta